بررسی سیستماتیک تأثیر یادگیری مبتنی بر مسأله در یادگیری، رضایتمندی و اثربخشی آن در آموزش پزشکی ایران

زمینه و هدف: دورنمای اصلی آموزش پزشکی، بهبود کیفیت مراقبت‌های بهداشتی می‌باشد که توسط پزشکان انجام می‌گیرد. این که پزشکان در چه سطحی و در چه زمانی خدمات خود را ارایه کنند، به آموزش پزشکی وابسته است که دانشجویان پژوهشگری تربیت کند تا پاسخگوی نیازهای در حال تغییر جامعه باشد. یادگیری مبتنی بر مسأله به عنوان یکی از روش‌های یادگیری دانشجو محور، می‌تواند چنین بستری را فراهم سازد. هدف از انجام مطالعه حاضر، دستیابی به اطلاعات مناسبی برای استفاده مؤثر از این روش آموزش، در عرصه آموزش پزشکی ایران با استفاده از مرور نظام‌مند و با ارایه شواهد موجود در این زمینه بود. روش کار: مطالعه حاضر، 16 مقاله انجام شده در زمینه یادگیری مبتنی بر مسأله را که در زمینه میزان تأثیر آن در یادگیری، رضایتمندی و اثربخشی آن در آموزش پزشکی بود، مورد بررسی قرار داد. کلیه مقالات با استفاده از کلید واژه‌های آموزش پزشکی، یادگیری مبتنی بر مسأله و ایران و از پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Magiran، Google Scholar، SID، IranMedex و ISI که از سال‌های 94-1382 در ایران منتشر شد، استخراج گردید. نتایج کلیه مطالعات بر اساس چک‌لیست مطالعات ارزیابی بالینی CASP (Critical Appraisal Skills Programme) و چک‌لیست مطالعات توصیفی- تحلیلی (STrengthening the Reporting of OBservational studies in Epidemiology یا STROBE) توسط دو ارزیاب مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: از130 مقاله یافت شده، 16مقاله وارد مطالعه گردید. میزان رضایت از این نوع روش آموزش، بالا گزارش شد. همچنین، عملکرد دانشجویان با این روش آموزش خوب بود و تأثیر معنی‌داری در افزایش یادگیری دانشجویان، به خصوص در حیطه بالینی و عملی، تقویت یادگیری فعال، خودراهبری، انگیزش و تفکر نقادانه داشت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، یادگیری مبتنی بر مسأله می‌تواند به عنوان یک روش آموزش مؤثر و ارزشمند در آموزش پزشکی ایران مورد استفاده قرار گیرد.